'Het lopen met een osseo-integratie voelt veel meer één op één, het is zo direct!'
In dit interview vertelt Dianne Vugts over haar ervaring met osseo-integratie, een operatie die haar leven als prothesedrager positief heeft veranderd. Na jarenlang last te hebben gehad van transpiratieproblemen en ongemak met haar prothesekoker, besloot ze de overstap te maken naar osseo-integratie. Osseo-integratie is een techniek waarbij een metalen pen direct in het bot wordt geplaatst, waardoor een prothese (de zogenaamde klikprothese) aan het been kan worden geklikt zonder een prothesekoker.
De operaties en revalidatie van het Osseointegratie Centrum Rotterdam zijn een samenwerking van het Erasmus MC, Rijndam Revalidatie en Rijndam Orthopedietechniek. Cliënten stappen tijdelijk over naar Rijndam Orthopedietechniek voor osseo-integratie en gaan na hun revalidatie weer terug naar hun eigen instrumentmakerij.
Waarom is uw been geamputeerd?
Ik had een uitbehandelde enkelartrose. Daarom is vier en een half jaar geleden mijn onderbeen geamputeerd.
Waarom heeft u de keuze gemaakt voor osseo-integratie?
Ik heb vier en een half jaar een prothesekoker gehad en had ontzettend veel last van transpiratie in de koker. Vooral met sporten, maar ook gewoon met mijn dagelijkse bezigheden. Daardoor moest ik heel vaak mijn prothese uitdoen en mijn liner schoonmaken. Ondanks het schoonmaken, had ik vaak wondjes. Om die te laten genezen moest ik rust nemen en kon ik de prothese vaak niet dragen, wat mij enorm beperkte. Daarnaast had ik ook veel last van volumewisselingen, wat de pasvorm telkens veranderde. Daarom besloot ik voor een osseo te kiezen.
Hoe zijn de eerste weken na de operatie gegaan?
De eerste weken zijn super goed verlopen. Ik kan er niks anders van maken. Iedereen staat ervan te kijken hoe goed ik loop. Het is net alsof er niks gebeurd is. Ik heb in het begin wel een ontsteking gehad rondom de huid van de pen, maar die is met behulp van de wondverpleegkundige en de juiste behandeling nu helemaal dicht. Bij het lopen had ik in het begin wat last van mijn knie. Maar mijn knie heeft natuurlijk vier en een half jaar in een koker gezeten, dus dat was voor mijn knie echt wennen. Maar nu gaat het gewoon super goed. Soms moet ik mezelf zelfs afremmen, omdat ik gewoon te snel wil gaan. Ik zou het liefst op mijn mountainbike springen en gaan fietsen. Dat is natuurlijk nog niet verstandig, maar dat geeft wel aan hoe goed het gaat.
Ervaart u verschil met lopen?
Het lopen voelt nu veel meer één op één, het is zo direct! Niet te vergelijken met een koker. Ik had natuurlijk altijd pasvorm- en transpiratieproblemen, waardoor de koker eigenlijk nooit top bleef zitten. Maar bijvoorbeeld trappen lopen gaat nu zoveel beter met een osseo. Met de koker verloor ik daar altijd veel energie aan, maar met een osseo is dat helemaal niet het geval.
Wat is het grootste verschil wat u nu wel kunt en hiervoor niet?
Het grootste verschil is dat ik nu de hele dag mijn prothese aan kan houden, op een comfortabele manier. Vroeger had ik altijd zorgen als ik lange afstanden wilde lopen. Bijvoorbeeld op vakantie als we naar de stad gingen, dan moest ik vaak stoppen om mijn prothese uit te doen. Vooral in de zomer, als het warm was, moest ik tijdens het lopen soms drie of vier keer mijn prothese uitdoen en mijn stomp droogmaken. Voor mijzelf was dat niet eens het grootste probleem, maar niet iedereen is gecharmeerd van het idee dat je op een terras of in een toilet je prothese uitdoet om je been te laten drogen. Ik werd dan ook beperkt door mijn koker. Nu voel ik me veel minder beperkt en voel ik me niet meer “gehandicapt”. Vroeger fietste ik altijd erg fanatiek. Daar moet ik nog wel even geduld mee hebben, maar ik ben ervan overtuigd dat dat ook weer gaat lukken!
Heeft u doelen die u wilt bereiken?
Ik wil graag weer lange wandelingen maken met mijn hond in de duinen. Op vlakke paden lukt het wandelen goed, maar op ongelijk terrein ben ik daar nog niet. Het is een kwestie van geduld hebben. Ik kan nu wel denken dat alles kan, maar ik wil niet dat de implantaat straks los gaat zitten doordat ik te veel heb gedaan.
Was het wat u ervan had verwacht?
Het is zelfs beter dan ik had verwacht. Ik hoorde wel eens verhalen erover, maar het gevoel dat ik nu heb, kun je je pas echt voorstellen als je het zelf ervaart. Eigenlijk zou ik iedereen met een beenprothese een osseo gunnen. Het is jammer dat de techniek nog niet ver genoeg is om bijvoorbeeld contactsporten te doen. Dat is voor mij persoonlijk geen probleem, maar ik kan me voorstellen dat het voor parasporters niet handig is. Als je op hoog niveau sport, wil je niet dat er iets misgaat met de pin. Maar er zijn zoveel voordelen en ik verwacht zelf dat de techniek in de toekomst verder ontwikkeld zal worden.
En wat het spoelen van de stoma betreft: ik moest vroeger soms wel tien keer per dag mijn koker uitdoen en mijn been schoonmaken, omdat het stonk of vies was. Nu is het maar twee keer per dag de stoma spoelen, wat eigenlijk helemaal niet zo’n grote opgave is. Je poetst tenslotte ook twee keer per dag je tanden. Het is gewoon een stukje persoonlijke hygiëne en dat vind ik geen probleem. Achteraf denk ik: dit had ik vier en een half jaar eerder moeten doen.
Wat vind u van het team in Erasmus en Rijndam?
Het team was over het algemeen heel goed. Ik had wel wat moeite toen ik een oppervlakkige huidinfectie kreeg rondom de pen en heb toen zelf aan de bel getrokken. Het zou handig zijn als er een standaard moment of een inloopspreekuur zou zijn, waarbij een wondverpleegkundige naar je stomp kan kijken. Mijn instrumentmakers waren prima, harstikke goed.
Hoe vond u het om tijdelijk naar ons over te stappen en weer terug te kunnen naar uw eigen instrumentmakerij?
Ik heb een heel goede band met mijn eigen instrumentmakerij. Omdat ik hem al vier en een half jaar ken, kan ik makkelijk dingen naar hem vertalen. Daarom vind ik het fijn dat het mogelijk was om na dit traject weer terug te gaan naar mijn eigen instrumentmaker.
